Miauw

1993-1994

Miauw brengt nog altijd een speciaal gevoel in me teweeg.  Soms droom ik over haar en ook over haar dochter Grijsje, die in 2001 ook verdwenen is. Ze komen dan terug na een lange afwezigheid, maar toch, toch zijn ze onbereikbaar... Ik mis ze verschrikkelijk, terwijl ik dit schreef en nadien terug lees, krijg ik nog steeds tranen in m'n ogen.

Toen ik in de lente van 1993 Miauw ging halen, was ik nog echt onwetend in katten. Ik wist niet wat ze aten, waar ze hun behoeften moesten doen, hun gedrag, enz...  Ik was ook nog een kind, 11 jaar en had nog nooit een viervoeter in huis gehad. Enkel vogeltjes en goudvissen die ik bij de kermis gewonnen had.

Al vlug had ze m'n hart gestolen, ik deed echt alles voor haar en met haar. Ik heb haar zelfs eens een poppenkleedje aangedaan, ocharme. Ze was heel m'n leven geworden en ik vertelde steeds over haar, soms werd men dat wel eens beu, maar dat kon me niet schelen, Miauw was gewoon mijn beste vriendin en iedereen mocht dat weten. Ik raakte echt gefascineerd door "de kat" en kocht boek na boek over katten, waar ik elke dag in aan het lezen was. Verder begon ik alles over katten te verzamelen.

Miauw als kitten

Miauw stak altijd wel iets uit. Ze kwam eens heel de nacht niet thuis, en mijn moeder durfde het niet tegen mij zeggen omdat ik dan waarschijnlijk niet wou slapen en naar school gaan. De volgende morgen hoorde ik echter miauwen, ik keek naar boven en wie zat daar boven in de boom, ja juist 'Miauw'. Mijn grootmoeder is haar er dan met de ladder uit gaan halen.

Als ik wat pudding at, kwam ze zo vlug als ze kon afgelopen om het scheeltje af te likken. Of als ik op de zetel zat, kroop ze eronder om met m'n voeten te spelen. En durfde je je met blote voeten te vertonen, stond Miauw aanvalsklaar.

Ze was geen schootkat, was dikwijls op tocht, kroop overal tussen. Ze is al eens bij de buren tussen een klein gaatje bij de kippen gekropen, maar de buurman had rattenklemmen geplaatst en ze was er met haar pootje tussen geraakt en daarom kon ze niet naar huis komen die nacht. Wij verschrikkelijk ongerust. De volgende morgen kwam de buurman haar brengen, haar pootje was helemaal plat :'(.

Het liefst zou ik haar als binnenkat gehouden hebben, zoals nu, maar dan zei men tegen mij, een kat is een vrij dier, dat mag je niet in je huis opsluiten. Dat heeft me altijd dwars gezeten. Gelukkig zijn de tijden veranderd en houden velen hun kat binnen,eventueel in combinatie met een ren, e.d.

Zwanger en kittens

Maar kleine poesjes worden groot en al gauw werd ze krols, ze mocht toen niet buiten, maar slim als ze was had ze toch een gaatje gevonden, 'de luchtpijp'.

Het was leuk te zien hoe Miauw haar buikske ontwikkelde en ik was elk moment bij haar. Stilaan begon de tijd te naderen naar de bevalling...

En dan ... op een stormachtige dag, het bliksemde en donderde.
Ik ging Miauw zoeken omdat ik dacht dat ze wel bang zou zijn. Ik vond haar in de reiskoffer, ik pakte haar eruit en ik zei tegen m'n moeder: ' zie eens, ze was ocharme weggekropen in de reiskoffer.' En op het moment dat ik dat zei, voelde ik iets vochtigs in m'n hand, ik dacht dat ze van schrik geplast had, maar het was kleverig en toen viel mijn 'Euro' dat het moment was aangebroken.

Hiernaast zie je Mama Miauw met haar kittens

Hieronder zie je
van links naar rechts
Molleke, Poesie, Rikske, Grijsje en Zwartje

Ik legde haar in een kartonnen doos die ik voor haar klaargezet had en ze bleef braaf liggen. Toen ik even naar mijn bureau ging om mijn huiswerk te maken, worstelde een miauwende Miauw zich naar mij toe, ik mocht niet weggaan. Ik liet m'n huiswerk liggen, bracht Miauw terug naar de doos en bleef naast haar zitten. Niet lang daarna begonnen de weeën zich op te volgen. En al gauw volgde het eerste kitten. Het was een hele speciale ervaring, die onvergetelijk was. Ik was zo blij en opgewonden dat ik bij elk kitten mijn grootmoeder opbelde, die zei: "Wacht nu maar even met bellen tot ze klaar is met de bevalling." Dat deed ik en ik stond haar heel de tijd bij, ik streelde haar een hele tijd en dat apprecieerde ze wel.
Ze beviel op 3 mei 1994 van 5 kittens, 4 poesjes en 1 katertje. één van haar kittens hebben we gehouden 'Grijsje' Poesie is bij mijn grootouders gaan wonen, Zwartje ook, maar is op latere leeftijd bij mijn nicht en vriendin gaan wonen. Hieronder een foto van ze op volwassen leeftijd

Poesie (overleden op 20 februari 2012)

Zwartje (overleden op 5 maart 2013)

Het trieste gebeuren

Miauw kwam geheel onverwachts niet meer terug, ze was nog niet zo lang gesteriliseerd en haar kittens waren juist gespeend.

Als een pluisje sterft, is er ook echt een lid
van de familie dood en dat is hartverscheurend !!

Gelukkig leven zeker 2 van haar dochters Zwartje en Poesie, kleindochter Vlekje en achterkleinzoon Tijger nog, dus ook al is ze er nu niet meer, ze blijft in hen, toch een stukje voortleven.

Miauwke, bedankt voor alles, jij was mijn allereerste kat.
Je was een prachtig beestje, mijn beste vriendin.
Helaas mochten we niet lang van je genieten
Ik mis je zo, onze tijden samen.
Ik heb zoveel van jou geleerd.